خلاصه مطلب:
تجربه را از دانش کمی جدا ببینیم و بیش از ترجمه مطالب، تجربیات شخصی خودمان را در اختیار دیگران قرار دهیم.
متاسفانه سال هاست تنها به تعداد انگشت شمار افرادی بودند که تجربیات شخصی خودشون رو چه در موفقیت ها و چه شکست ها به اشتراک گذاشتند.
در گذشته توی صحبت هایی که با پرهام باغستانی داشتم مهمترین ایرادی که به همایش های کاربردپذیری و تجربه کاربری گرفتم، عدم انتقال تجربه اشخاص در محتوایی که ارائه می شد، بود (البته در همین همایش ها هرسال شاهد بهتر شدن و انتقال بیشتر تجربیات هستیم).
به نظر من افرادی که دنبال مطالب مرتبط هستند می توانند بهترین مطالب را با یک جستجوی ساده در اینترنت پیدا کرده و بدون صرف هزینه و زمان اضافی از آن استفاده کنند. بنابراین بخش عمده ای از یک سمینار، یک مقاله و گردهمایی تبدیل به دید و بازدید و اتلاف وقت و هزینه خواهد بود.
این مورد تنها مختص به وب نیست. شاید به علت بسته و محدود بودن کشورمان افراد می خواهند دو دستی دانش خود رو بچسبند و حتی دیده شده راه دیگران را هم کج می کنند!
اما در حوزه وب که مرزهای بسیار بازتری دارد هم بسیار این موارد را دیدم. چرا خب؟ تا کی این تفکر قرار هست گریبانگیر و یکی از علت های جهان سوم بود ما باشد؟
مهمترین و ارزشمندترین چیزی که می توان به جا گذاشت تجربیات هست. پس بیایم بیش از آن که به ترجمه مطالب از انگلیسی به فارسی بپردازیم از تجربیاتمان بگوییم. حالا این تجربیات می تواند یک لینک آموزشی در یک سایت انگلیسی زبان باشد.